Powered by Blogger.

Αγγέλα Κυριάκου: «Το ποδόσφαιρο δεν είναι καθαρά αντρικό άθλημα»

Το ποδόσφαιρο είναι ένα ομαδικό άθλημα, που παίζεται ανάμεσα σε δύο ομάδες των έντεκα παικτών με μία σφαιρική μπάλα. Αποτελεί το πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο.

Σε ένα τόσο δύσκολο χώρο, όπως είναι το ποδόσφαιρο και μάλιστα ανδροκρατούμενο, η Αγγέλα Κυριάκου έχει καταφέρει να προσαρμοστεί και να κερδίσει το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των συναδέλφων της, καθώς και των υπολοίπων παραγόντων του ποδοσφαίρου! Η αλήθεια είναι πως όταν πρωτοπαρουσιάστηκαν στην Κύπρο γυναίκες διαιτητές, τις αντιμετώπιζαν λίγο παράξενα και με καχυποψία, γιατί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ποδοσφαιριστές, φίλαθλοι και παράγοντες ότι μια γυναίκα μπορούσε να τα βγάλει εις πέρας όπως και ένας άντρας διαιτητής. Αλλά τώρα, μόνο θετικά σχόλια λαμβάνει!
Σήμερα μιλάμε με μια εκ των διαιτητών μας  και μάλιστα Διεθνή. Την Αγγέλα Κυριάκου.



Ε: Θα θέλαμε να γνωρίσουμε καλύτερα την Αγγέλα Κυριάκου.

Α: Γεννήθηκα στη Λευκωσία στις 8/11/77. Σπούδασα Πληροφορική στη Θεσσαλονίκη και δουλεύω στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Είμαι παντρεμένη.

Ε: Πότε άρχισε να σε ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο;

Α: Πάντα ασχολούμουν με αυτό το άθλημα, ήμουν από τις πρώτες παίκτριες στο γυναικείο ποδόσφαιρο.
Ήμουν παίκτρια από το 1998-2004 στην ομάδα της Λευκοθέας.
Ήμουν παίκτρια και στην Εθνική Ομάδα Γυναικών.
Από το 2004 μέχρι και σήμερα, είμαι διαιτητής και από το 2008 διεθνής βοηθός διαιτητής.
Από το 2010 είμαι στην Α’ κατηγορία.

Ε: Είχες κάποιον στην οικογένεια που ασχολείτο με αυτό το άθλημα;

Α: Κανένα

Ε: Πήγαινες στα γήπεδα να παρακολουθήσεις κάποιους αγώνες;

Α: Ναι, πήγαινα και παρακολουθούσα διαφόρων κατηγοριών, αλλά προτιμώ να βλέπω τα παιχνίδια από την τηλεόραση.

Ε: Γυμναζόσουν;

Α: Δε θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να μη γυμνάζομαι και δε νομίζω να σταματήσω ποτέ, εάν είμαστε καλά από το Θεό φυσικά!

Ε: Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με τη διαιτησία;

Α: Σε έναν αγώνα μας στην Ελλάδα με την Εθνική Ομάδα Γυναικών, οι διαιτητές ήταν γυναίκες και μου άρεσε πάρα πολύ η ιδέα.  Μόλις ήρθα Κύπρο πήγα, γράφτηκα και άρχισα την παρακολούθηση των  μαθημάτων.

Ε: Η οικογένειά σου πώς το αντιμετώπισε;

Α: Από μικρή ήξεραν ότι θα ασχοληθώ με κάτι που θα έχει σχέση με τον αθλητισμό. Χαίρονται πάντα με αυτά που με ευχαριστούν.

Ε: Ο περίγυρός σου, οι φίλοι σου, οι γνωστοί σου, τι σου είπαν για την απόφασή σου αυτή;

Α: Τους πιο πολλούς τους αρέσει, αλλά είναι και κάποιοι που δεν είναι και πολύ ενθουσιασμένοι.

Ε: Χρειάστηκες κάποια προετοιμασία, πριν ξεκινήσουν τα μαθήματα;

Α: Ναι. Κάνεις μαθήματα για ένα χρονικό διάστημα και μετά δίνεις γραπτές εξετάσεις, καθώς και εξετάσεις φυσικής κατάστασης.

 Ε: Κατά τη διάρκεια των «μαθημάτων», υπήρξε κάποια στιγμή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;

Α: Όχι ποτέ. Το αντίθετο μάλιστα. Περίμενα πότε θα τελειώσουν, για να ξεκινήσω.

Ε: Πώς ήταν μαζί σου οι εκπαιδευτές σας;

Α: Η ίδια αντιμετώπιση με τους άντρες, να μην πω και καλύτερη.

Ε: Περνάτε από τις ίδιες δοκιμασίες  και οι άντρες αλλά και οι γυναίκες  διαιτητές;

Α: Στις πιο χαμηλές κατηγορίες οι χρόνοι φυσικής κατάστασης είναι λίγο διαφορετικοί, αλλά στην Α΄ κατηγορία πρέπει να περνάνε όλοι το ίδιο.

Ε: Ποιος ήταν ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας που έλαβες μέρος;

Α: Στην πρώτη κατηγορία στον αγώνα ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ-ΑΕΛ.

Ε: Ποια η συμπεριφορά των ανδρών διαιτητών απέναντί σου;

Α: Όπως και των άλλων αντρών, είναι όλα θέμα χαρακτήρα.

Ε: Πώς σε αντιμετωπίζει ο Κύπριος φίλαθλος;

Α: Στην αρχή φοβήθηκαν ότι δε θα τα καταφέρω, αλλά στην πορεία πιστεύω το προτίμησαν.

Ε: Πώς σε αντιμετωπίζουν οι παράγοντες των ομάδων;

Α: Πολύ καλά, καλύτερα και από τους άντρες διαιτητές.

Ε: Δέχτηκες ποτέ προτροπή να είναι μειωμένη η απόδοσή σου σε κάποιο αγώνα;

Α: ΟΧΙ, ΠΟΤΕ.

Ε: Όταν βωμολοχούν εναντίον σου πόσο αυτό επηρεάζει το έργο σου;

Α: Δε δίνω σημασία, δεν ακούω τίποτα, προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένη στο παιχνίδι μου.

Ε: Δέχθηκες καθόλου απειλές εντός ή και εκτός γηπέδων;

Α: Από τους φιλάθλους, αλλά όλα είναι μέρος του παιχνιδιού.

Ε: Είσαι Διεθνής διαιτητής. Κάνε μας μια σύγκριση των ξένων γηπέδων που έχεις λάβει μέρος με αυτά της Κύπρου και την νοοτροπία που υπάρχει.

Α: Στο εξωτερικό τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, σε σχέση με το ότι ο κόσμος πηγαίνει στο γήπεδο, για να απολαύσει το παιχνίδι. Εδώ αγχώνονται και υπάρχει πολλή προκατάληψη εναντίον των διαιτητών.

Φυσικά όταν πάμε να κάνουμε ένα παιχνίδι στο εξωτερικό, οι ομάδες είναι ξένες, οι διαιτητές είναι ξένοι και έτσι δεν υπάρχει η προκατάληψη.

Το ίδιο ισχύει και εδώ στην Κύπρο. Όταν θα διαιτητεύσουν ξένοι διαιτητές τα παιχνίδια, δεν υπάρχει η προκατάληψη.


Ε: Ποια η άποψή σου για το επίπεδο του ποδοσφαίρου στο νησί μας.

Α: Το επίπεδο ανέβηκε πολύ, οι ομάδες μας πλέον παίζουν σε ομίλους Champions League, Europa League. Κάθε χρόνο και πιο ψηλό επίπεδο. Μπορεί να είμαστε μικρή χώρα, αλλά ο κόσμος ασχολείται πολύ με το ποδόσφαιρο.

Ε: Ποιάς χώρας το ποδόσφαιρο σε ενδιαφέρει περισσότερο να το παρακολουθείς;

Α: Η αλήθεια προτιμώ να ασχολούμαι με το δικό μας ποδόσφαιρο, γιατί αυτό με ενδιαφέρει, αλλά ενημερώνομαι και συνεχώς για το γυναικείο ποδόσφαιρο στο εξωτερικό.

Ε: Ποιον αγώνα θα ήθελες κάποια στιγμή να διαιτητεύσεις;

Α: Φυσικά ένα αγώνα μεταξύ  ΑΠΟΕΛ-ΟΜΟΝΟΙΑ.

Ε: Θαυμάζεις κάποιο διαιτητή εγχώριο ή ξένο;

Α: Ναι, στην Κύπρο έχουμε πολύ καλούς διαιτητές, με πολύ καλή παρουσία στο εξωτερικό.
Ξένο διαιτητή θαύμαζα πάντα τον Massimo Bussaca, τώρα είναι head of the refereeing department και είχα και την τιμή να τον γνωρίσω το καλοκαίρι στην Ιαπωνία, στο Παγκόσμιο Γυναικών U20.

Ε: Δουλεύεις στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, στο Διοικητικό προσωπικό. Πώς σε αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί σου, άλλα και οι φοιτητές που γνωρίζουν πως είσαι διαιτητής;

Α: Φυσικά όλη μέρα μιλάμε για ποδόσφαιρο.

Ε: Ποιο το μήνυμα που θέλεις να στείλεις προς τις γυναίκες της Κύπρου και αφορά βέβαια στο ποδόσφαιρο.

Α: Οι γυναίκες πλέον στην Κύπρο αγαπάνε πολύ το ποδόσφαιρο και πηγαίνουν και στα γήπεδα. Αυτό είναι πολύ ωραίο και ευχάριστο!!! Και οι γυναίκες διαιτητές αυξάνονται και πληθύνονται κάθε χρόνο και αυτό είναι ακόμη πιο ευχάριστο. Ευτυχώς αποδείχτηκε ότι τελικά το ποδόσφαιρο δεν είναι καθαρά αντρικό άθλημα.



Συνέντευξη: Στέλλα Σουρμελή

0 comments